Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χρυσόστομε
Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι Άγιοι Αδελφοί
Ευσεβές Ιερατείον
Κύριοι βουλευταί εκπρόσωποι του εθνικού μας Κοινοβουλίου
Κύριοι εκπρόσωποι των νομαρχιακών και Δημοτικών Αρχών
Κύριοι εκπρόσωποι οργανισμών και φορέων της ευρυτέρας περιοχής του Πειραιώς

Σύμπας ο Ορθόδοξος κόσμος από της φιλτάτης ημών πατρίδος, μέχρι των εσχατιών της γης, αγάλεται σήμερον δια την ανατείλασα λαμπράν και κοσμοσωτήριον πανήγυριν, της Ορθοδοξίας και αισθάνεται τους παλμούς της Ιερωτέρας χαράς.

Η Εκκλησία του Χριστού, περιβεβλημένη τον εόρτιον αυτής κόσμον ευφραίνεται πνευματικώς, πανηγυρίζοντας την αγίαν της Ορθοδοξίας ημέρα, ήτις « ως αστήρ πολύφωτος εν τω στερεώματι εαυτής διαγράφη, λαμπρύνων την ημετέραν φύσιν».
   
Η σημερινή φαιδρά, κεχαριτωμένη πανένδοξος και μεγαλοπρεπής ημέραν της Oρθοδοξίας, υπομιμνήσκει εις τους απανταχού ορθοδόξους, τα ύψιστα κλαίη και τους μεγίστους θριάμβους της Oρθοδόξου Eκκλησίας, κατά της κακοδοξίας και της πλάνης των αιρέσεων.

Πάντες οι ορθόδοξοι, αναφωνούμεν σήμερον, τα επινίκια, δια την κατάπαυσιν των σκανδάλων των παλαιών αιρέσεων, με την λήξιν της τρομεράς εικονομαχίας και την νίκην, τον θρίαμβον της Oρθοδόξου Eκκλησίας, κατά των εχθρών της ευσεβείας  εικονομάχων, του 9όυ αιώνος, οι οποίοι μετά φανατισμού κατεπολέμησαν τάς Aγίας Eικόνας. Υπέρ τα 100 έτη διήρκησε εν τη Eκκλησία ο χειμών, και ο σάλος εκείνος της εικονομαχίας, και ο εχθρός εφαίνετο να θριαμβεύει. Oι Αγιώτατοι και πανιερώτατοι αυτοί πατέρες και ομολογητές,  θαρραλέος υπεραμυνόμενοι  της Ορθοδόξου υμών πίστεως, κατεδιώκοντο, εις φρικώδεις βασάνους υπεβάλοντο, επί του  μετώπου αυτών τα στίγματα του Κυρίου έφερον, υπερόριοι εγένεντο, εις θάνατον παρεδίδοντο.

Η ιστορία όμως κατέγραψε με θαυμασμό την καρτερίαν, το μαχητικό σθένος και την γενναιότητα των ομολογητών, και μαρτύρων της πίστεως, επί της εικονομαχίας τους οποίους ουδείς ηδυνήθη να χωρίση της αγάπης του Χριστού και να τους απομακρύνει από την πιστή τήρηση των παραδόσεων της Ορθοδόξου Πίστεως.

Αλλ’ ιδού, ότι ήρθε και πάλι των χαρίτων του Θεού το πρωτοκαίριον έαρ εν ταις ημέρες της ευσεβεστάτης Βασιλίσσης Θεοδώρας και του υιού αυτής αυτοκράτωρος Μιχαήλ, ότε ο Πατριάρχης Μεθόδιος και πλήθη Αγίων Ομολογητών και ασκητών της πίστεως μετά Βασιλέων και παντός του  λαού, ασπάζοντες τας σεβάσμιας εικόνας, ανεστήλωσαν αυτάς και εξασφάλισαν ούτω την Ορθόδοξον Πίστιν την οποίαν εόρτασεν ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος, την πρώτη Κυριακή των νηστειών.

Εντεύθεν, λοιπόν, η Κυριακή αυτή ονομάσθει Κυριακή της Ορθοδοξίας  και πάντες οι Ορθόδοξοι εορτάζομεν αυτήν, εις ανάμνησιν της αναστηλώσεως και προσκυνήσεως των αγίων εικόνων και της εν γένει κατισχύσεως της Ορθοδόξου πίστεως εναντίον όλων των αιρέσεων.

Αιωνία η μνήμη της ευσεβαστάτης Βασιλίσσης Ειρήνης  της στερεώσασης την Ορθοδοξίαν, δια της 7ης Οικουμενικής Συνόδου της κατά τον εικονομάχων συγκροτηθήσης   τη εαυτής πρωτοβουλία, και της ευσεβεστάτης Βασιλίσσης Θεοδώρας της αναστυλωσάσης την Ορθοδοξίαν.

Αιωνία η μνήμη των αειμνήστων και  Αγιωτάτων Πατριαρχών Ταρασίου και Μεθοδίου.

Ούτω λοιπόν, οι ασεβείς  εικονομάχοι και ασύνετοι διώκτες και πολέμιοι της Ορθοδοξίας, κατεσφάγησαν τη μαχαίρα του πνεύματος της αληθείας και έμειναν κατησχυμένοι ουδέν κατορθώσαντες κατά της Ορθοδόξου πίστεως παραδοθέντες το αναθέματι, υπό των αγίων και Θεοφόρων Πατέρων και διδασκάλων ως διαστρέφοντες την αλήθειαν και μη επόμενοι ταις αποστολικαίς παραδόσεσις.

Έκτοτε πλέον η Εκκλησία του Χριστού, ειρήνευσε, αφού κατέβαλε οριστικώς δια των ομολογητών και μαρτύρων της, την οφρύν των αιρετικών και δυσεβών πολεμίων της και διεσκέδασε ως ιστόν αράχνης τα βουλήματα της πλάνης αυτών, η οποία απέβλεπε εις το να ανατρέψουν της ενσάρκου οικονομίας το Μέγα και Απόρρητον Μυστήριον, αρχήν ποιούμενοι από την απόρριψην της τιμητικής προσκυνήσεως των αγίων εικόνων της σπουδαιότατης αυτής αποστολικής παραδόσεως.

Τις δύναται όμως αδελφοί, να αντιταχθεί εις το έργον της δεξιάς του Υψίστου;
 Ή τις δύναται να αντιπολεμήση την σοφίαν του Θεού; Ουδείς ασφαλώς.

Διότι «δυνατωτέρα παντός εστίν η ευσέβεια και ου μη κατισχύση ποτέ κακία σοφίας» όπως λέγει ο σοφός Σολομών (Σοφ. Σολομώντος). Ποτέ δεν θα υπερισχύση η κακία της σοφίας. Η αλήθεια είναι ακαταμάχητος. Η ευσέβεια θα υπερισχύει παρ’ όλους τους διωγμούς τους οποίους υφίσταται.

Αυτό είναι το δίδαγμα της Ιστορίας και η αφορμή της σημερινής πανηγύρεως. Όχι μόνον η συγκεκριμένη νίκη κατά της πλάνης της εικονομαχίας, αλλά εξ αφορμής αυτής της νίκης διακηρύσσομεν στεντορίως το αήττητον της Ορθοδοξίας και ακαταμάχητον της αληθείας ανά τους αιώνας.

Aπό την ημέραν της Πεντηκοστής μέχρι και σήμερον η Εκκλησία πολεμείται. Συνεχείς και ποικιλόμορφοι οι διωγμοί. Άνισος ο πόλεμος, αλλά η Ορθοδοξία επεβίωσε με μοναδικόν όπλον την αλήθειαν.

Αναλογισθείτε, αδελφοί, πως οι άγιοι Απόστολοι ολιγάριθμοι όντες, μισούμενοι και πολεμούμενοι υπό των Εβραίων και Εθνικών κατενίκησαν ολόκληρον την Ρωμαϊκήν Αυτοκρατορίαν και εξεχριστιάνισαν αυτήν;

Δεν έκαμαν «ιερόν πόλεμον» οι οπαδοί του Χριστού. Δεν επολέμησαν, δεν έσφαξαν, δεν εδίωξαν ουδένα. Απεναντίας, επολεμούντο, εσφάττοντο και εδιώκοντο πάντοτε, και πάντοτε ενίκουν.  Ναι, «αύτη η πίστις η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Α΄Ιωαν. 5,4)

Το ακαταμάχητον όπλον της αληθείας, μας παρέδοσαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες. Δια του όπλου αυτού οι Άγιοι Πατέρες ενίκησαν «τους Μακεδονίους και Νεστορίους, και τους Ευτυχέας και Διοσκόρους, Απολλιναρίους τε Σαβελλιοσεβήρους λύκους βαρείς αποδειχθέντας» (Στιχηρόν Κυριακής Αγ. Πατέρων) και όλους τους αιρετικούς.

Η αλήθειαν της ορθοδοξίας όπως διετυπώθει υπό  των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων παρωμιάσθη προς τον ήχον των σαλπίγγων δια του οποίου κατηδαφίσθησαν τα ιεριχούντια τείχη κάθε αιρέσεως.

Είναι όντως απορίας άξιον και θαυμασμού το ότι όσοι επολέμησαν την Εκκλησίαν εν τέλει ενικήθηκαν ωσάν να επολέμουν εαυτούς και τα βέλη των να επέστρεφον κατά της κεφαλής των. Η θεία επέμβασις πάντοτε περιέσωζε την Ορθοδοξίαν. Ίσως κατά περιόδους να περιορίζοντο εις ολίγα μέλη επί της γης, πλην πάντοτε επεβίωνε και εξηπλούτο πάλιν.

Επί της εποχής του Αγίου Μαξίμου του ομολογητού λ.χ. άπαντα τα Πατριαρχεία της εποχής, είχον αποδεχθεί τον μονοθελητισμόν και η Ορθόδοξος Εκκλησία απετελείτο μόνον από τον Άγιον Μάξιμον και τους μαθητάς του. Μετά ταύτα, η αλήθεια έλαμψε, ο Μάξιμος ανεκηρύχθη Άγιος και οι πέντε σύγχρονοι του Πατριάρχαι ανεθεματίσθησαν ως αιρετικοί.

Ομοίως κατά την εποχήν της εικονομαχίας. Τα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας ολιγόστευσαν. Εις τους Επισκοπικούς θρόνους της Αυτοκρατορίας ήσαν οι εικονομάχοι. Η εικονομαχική, ήτο η κρατούσα εκκλησία της εποχής. Οι Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί εδιώκοντο, μη δεχόμενοι καμμίαν εκκλησιάστικήν κοινωνίαν μετά των αιρετικών. Και πάλιν η αλήθεια εθριάμβευσεν.

Κατά της επηρμένης οφρύος του Πάπα, ηγωνίσθησαν οι: Άγιος Φώτιος,  Άγιος Γρηγόριος  Παλαμάς,  Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, οι Αγιορίτες Πατέρες οι επί Βέκκον μαρτυρήσαντες και πολλοί άλλοι. Άπαντες επολεμήθησαν αλλά εν τέλει ενίκησαν και η Εκκλησία ανεκήρυξε αυτούς Αγίους.

Ότε πάλι δια πυρός και σιδήρου ο Ισλαμισμός κατέκλυσε τας Ορθοδόξους χώρας, δια τας αμαρτίας ημών, και πάλιν η Ορθοδοξία επεβίωσε λάμπουσα κεκαθαρμένη  ως χρυσούς εν χωνευτηρίω.

Ούτως έφθασε έως των ημερών μας και παρεδόθη εις ημάς αμώμητος η Ορθόδοξος Πίστις, ως πολυτίμητος θησαυρός, με την ιεράν υποχρέωσιν να τον διαφυλάξωμεν.

Και σήμερον αδελφοί, κατά τας ζοφεράς και χαλεπάς ημέρας του 21ου αιώνος, αι αιρέσεις, προϊόντος  του χρόνου δυστυχώς, πολλαπλασιάζονται και κατακτούν ολοένα και περισσότερον έδαφος. Εν σχήματι αλωπέκων οι αιρετίζοντες οικουμενιστές και σήμερον, με προεξάρχοντα τον Λατινόφρονα  Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίον, κινούνται προς ένωσιν μετά των αιρετικών, των παπικών, προτεστάντων  και Μονοφυσιτών.

Ως  αποστάτης της Ορθοδοξίας, κινείται προς πάσαν κατεύθυνσιν δια την εφαρμογήν των σατανικών του σχεδίων, της νέας τάξης πραγμάτων, της νέας εποχής. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ουδέποτε δέχονται συμπροσευχές μετά αιρετικών, ουδέποτε τρέχουν στα παζάρια του Βατικανού δια να πωλήσουν την Αγιώτατην Ορθοδοξίαν, ουδέποτε συλειτουργούν με εκείνον που καταράται ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ο οποίος λέγει; «τον πάπα να καταράσθε διότι αυτός είναι η αιτία για όλα τα κακά». Αυτό ήτο πάντοτε το φρόνημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας: όχι συλλείτουργα και συμπροσευχές μετά των αιρετικών. Και τούτο όχι από μίσος αλλά από αγάπη. Όπως ο γιατρός αγαπά τον ασθενή αλλά μάχεται και πολεμά την ασθένειαν, έτσι και εμείς. Πρέπει να αγαπούμε τον αμαρτωλό, αλλά να πολεμούμε την αμαρτίαν. Να αγαπούμε τον αιρετικό, αλλά να μαχόμεθα την αίρεσιν.

Ο Επίσκοπος είναι άξιος τιμής ως Ορθόδοξος, όταν ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας. Μόνον τότε οφείλομεν εις αυτόν υπακοή. Οι Ορθόδοξοι ομολογούμε  δια του Συμβόλου της πίστεως των αγίων Οικουμενικών Συνόδων Πίστιν, εις την μιαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Οι σημερινοί οικουμενισταί, αντιθέτως αρνούνται το Θείον τούτο δόγμα, ήτοι την αλήθειαν της Ορθοδόξου πίστεως και ομολογούν Εκκλησίας πολλάς, όσας και αι αιρέσεις, όπως ο παπισμός, ο προτεσταντισμός, ο μονοφυτισμός κ.α..
ως εκ τούτου ουδεμίαν υπακοήν οφείλομεν εις τους ψευδείς αυτούς ποιμένας.

Οι Ορθόδοξοι, πιστεύομεν και υπακούομεν  εις την μίαν Αγίαν Καθολικήν Εκκλησίαν και εις την διδασκαλίαν των ανά  τους αιώνας Αγίων Πατέρων, οι οποίοι εντέλονται δια των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων:
«πάσι τοις αιρετικοίς Ανάθεμα».

Σημαίνει δε το ανάθεμα χωρισμόν και αποτελεί ομολογία του Ορθοδόξου Χριστιανού, ότι η αίρεσις είναι κεχωρισμένη από τον Θεόν και την Εκκλησίαν.

Και όμως οι σημερινοί Οικουμενισταί παρακούουν την Εκκλησίαν. Ουδεμίαν αίρεσιν και ουδένα αιρετικόν παλαιότερον και σημερινόν αναθεματίζουν, λέγοντες, άκουσον – άκουσον, ότι πάσα αίρεσεις  αποτελών κλάδον της Εκκλησίας. Παρόλα ταύτα όμως η Γνήσια Ορθόδοξος Εκκλησία, κλυδωνιζομένη εν μέσω μυρίων κυμάτων και αναλογιζομένη τους φρικαλέους διωγμούς, κατόρθωσε να θριαμβεύσει κατά των εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών της και να διατηρεί άσβεστον την φλόγαν της αληθούς πίστεως η οποία φωτίζει και ζωογονεί την ανθρωπότητα.

Οι σημερινοί ποιμένες της κρατούσης Εκκλησίας, ησπάσθησαν  την πλάνην του Οικουμενισμού. Αμνήστευσαν όλας τας αιρέσεις, Μονοφυσίτας, Παπικούς, ακόμη και τους εικονομάχους, αγιομάχους, και εκκλησιομάχους προτεστάντας. Έστρεψαν όμως τα βέλη των κατά των ζηλωτών της αληθείας. Δεν πολεμεί ο κ. Βαρθολομαίος και ο κ. Χριστόδουλος τους Γνησίους Ορθοδόξους με την πειθώ και τον λόγον, διότι απλούστατα δεν έχουν την αλήθειαν. Και λόγος άνευ αληθείας ουδεμίαν ισχύν έχει.

Χρησιμοποιούν όμως τα όπλα των εχθρών της Εκκλησίας: διωγμούς, συκοφαντίας και παν βίαιον μέσον. Και τούτο δια να αποδείξουν ενώπιον παντός καλοπροαίρετου ανθρώπου, ότι ευρίσκονται εν αδίκω. Διότι οι πραγματικοί οπαδοί της ευσέβειας δεν ήσαν ποτέ διώκται, αλλ΄εδιώκοντο. «Πάντες γαρ οι θέλοντες ευσεβώς ζειν διωχθήσονται».  

Οι διωγμοί είναι το καύχημα της Εκκλησίας του Χριστού. Και η εκκλησία των Γ.Ο.Χ. έχει να επιδείξει ενώπιον του θρόνου του Κυρίου τα στίγματα των διωγμών.

Οι κρατούντες εις τι καυχώνται;
Εις το πλήθος;
Αλλά οι ασεβείς ανά τον κόσμον είναι πολυπληθέστεροι.
Εις την κοσμικήν δύναμιν και την οικουμενικήν ευχέρειαν;
Αυτά είναι επαινετά μεταξύ των ανθρώπων του κόσμου τούτου, ουχί των πράγματι εναρέτων;
Μήπως εις τας διώξεις εναντίον των Γ.Ο.Χ.;
Αλλά τούτο είναι προς ονειδός των, και απόδειξις ότι δεν είναι της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού.
Πρόσφατον είναι το παράδειγμα του διωγμού των Εσφιγμενιτών.
Ποιος ποτέ χριστιανός, αντάξιος της κλήσεως τους, έδωσεν εντολάς να εξορισθούν όσοι διαφωνούν μετ’ αυτού, ή να φυλακισθούν εις την κατοικίαν των και να υστερηθούν τροφίμων φαρμάκων και λοιπών εφοδίων εώς ότου αποδεχθούν τα φρονήματά του;

Ουδέποτε χριστιανοί μετεχειρίσθησαν παρομοίας μεθόδους. Πλην όμως ας αντιγράφουν οι Μελέτιοι Μεταξάκηδες, Χρυσόστομοι Παπαδόπουλοι, Σπυρίδωνες Βλάχοι και Βαρθολομαίοι Αρχοντώνες τους παπικούς ιεροεξεταστάς.

Ημείς θα μιμούμεθα τους προπάτορας ημών Αγίους Πατέρας, τους κληροδοτήσαντας εις ημάς την αλήθειαν και οι οποίοι ευρίσκονται πλησίον του θρόνου του αγωνοθέτου Χριστού, ο οποίος τους εστεφάνωσεν με τον αμάραντον της δόξης στέφανον.

Προς υμάς βοώμεν:
Ω Μ ε θ ό δ ι ο ι !  Ω Σ τ ο υ δ ί τ α ι ! Ω Φ ώ τ ι ο ι !
Ω Μ ά ρ κ ο ι  Ε υ γ ε ν ι κ ο ί !

Άγιοι Πατέρες ομολογηταί και κήρυκες της Ορθοδοξίας. Ω μάρτυρες πανέφυμοι! Οι μη φεισθέντες της ζωής υμών και εκχύσαντες το ατίμητον υμών αίμα υπέρ της φιλτάτης Ορθοδοξίας και των παραδόσεων αυτής πρεσβεύσατε το ελεήμονι Θεώ ίνα και εν ταίς αισχάταις ταύταις ημέραις αναδείξει ζηλωτάς της πατρώας ευσεβείας και ομολογητάς της Ορθοδόξου πίστεως, προθύμους να θυσιασθούν υπέρ του ιδεώδους της Ορθοδοξίας.

Η Ορθοδοξία ζητεί θάρρος.
Η Ορθοδοξία ζητεί  πνεύμα αντιστάσεως.
Η Ορθοδοξία ζητεί μαχητικότητα απέναντι όλων εκείνων, οι οποίοι επιβουλεύονται και επιθυμούν να την εξαπατήσουν.

Ας τηρήσουμεν την Ορθοδοξίαν, αδελφοί, ως κόρην οφθαλμού, διότι είναι μέγα κειμήλιον πάντων των πατρώων παραδόσεων. Ας φυλάττουμεν την Ορθοδοξάιν ως Ιερά Παρακαταθήκην.

Νυν υπέρ πάντων ο Αγών.