ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ
κ. ΓΕΡΟΝΤΙΟΥ

Καθεδρικός Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πειραιώς  02/08/1999 π.ημ

Όταν ο Κύριος μας, κάλεσε τους ταπεινούς αλιείς για να τους μετατρέψει σε Αποστόλους του Ευαγγελίου της Σωτηρίας, εκείνοι χωρίς να γνωρίζουν ποια θα ήταν η αποστολή τους, Τον ακολούθησαν πειθόμενοι στις εντολές της χάριτος του Θεού. Το ανεκδιήγητο μυστήριο της Θείας Πρόνοιας, είναι αυτό που σε κάθε στιγμή της ζωής μας, αποδεικνύει πως ο Κύριος βρίσκεται πάντοτε ανάμεσα μας και μας ευλογεί. Η χάρις του Θεού καλώντας πάντας εις ενότητα, έρχεται να σφραγίσει την αδιάρρηκτον σχέσην της ανθρωπότητος με το Δημιουργό και Θεό ημών. Τον Μέγα Αρχιποίμενα.

 

Αποδέχθηκα αυτήν την κλίση της Αγιοτάτης Εκκλησίας, όχι υπολογίζοντας στις δικές μου δυνάμεις και στα δικά μου χέρια. Στρέφω τα μάτια μου σε Εκείνον, “τον ποιμένα τον καλόν”, ζητώντας Του να ευλογήσει τα έργα των χειρών μου, επικαλούμενος την βοήθεια Αυτού, που “όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας”.

Αποδέχομαι Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι την κλίση του Αγίου Πνεύματος εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μου στα πρόσωπα Σας, για την δυνατότητα που μου δώσατε, να ποιμάνω και να διακονήσω το λαό του Θεού. Λαμβάνω στο σημείο αυτό την ευκαιρία, να εξάρω την προσωπικότητα του Μακριωτάτου Προκαθημένου ημών κ.κ Χρυσοστόμου Β΄ ο οποίος ζει και αναπνέει μόνο για το καλό της Εκκλησίας του Θεού.
Γνωρίζω καλά πως ως επίσκοπος της Εκκλησίας Του, δεν θα είμαι τίποτε άλλο παρά “διάκονος ψυχών”.

 

Χωρίς να ξεχνώ τις διοικητικές ευθύνες που συνεπάγεται αυτή η προαγωγή μου, τονίζω κατ’ αυτή τη φρικτή στιγμή πως θα ακολουθήσω πιστά τις εντολές του Μεγάλου Αρχιερέως, αγωνιζόμενος για τα πλανηθέντα πρόβατα που δυστυχώς έχουν πέσει θύματα προβατόσχημων λύκων, οι οποίοι άγονται και φέρονται ως ποιμένες.

Όμως η πορεία του Επισκόπου – Πατέρα, είναι πορεία σταυρική. Ο Επίσκοπος οφείλει να δώσει την ψυχή του υπέρ λαού του. Να πάθει με το ποίμνιο του και να το οδηγήσει στην Ανάσταση. Η αποστολή που αναλαμβάνει ο εκάστοτε Ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι μια αποστολή διασώσεως. Ο ίδιος οφείλει να στέκεται άγρυπνος έξωθεν της μάνδρας, για να αποτρέψει την οποιαδήποτε επιβουλή και εισβολή ξένων προς το ποίμνιο καταστάσεων. Να προτάξει πρώτος το στήθος του για να προστατεύσει τα τέκνα του από τα βέλη του Διαβόλου.

Δεν ξεχνώ πως ο Επίσκοπος είναι ο φορέας της Αποστολικής Διαδοχής. Είναι διάδοχος των Αποστόλων και ως ένας εξ αυτών οφείλει να ζει όπως Εκείνοι. Να δίνει το παράδειγμα στο λαό του. Ο Επίσκοπος είναι ειρηνοποιός, είναι αυτός που εγγυάται για την ενότητα και πάνω απ’ όλα δεν ξεχωρίζει κανένα από τα παιδιά του!

Βεβαίως και εγώ ως πατέρας σήμερα δεν μπορώ να ξεχάσω πως υπήρξα τέκνο. Τέκνο πνευματικό και βεβαίως τέκνο γονέων κατά σάρκαν! Θα ήθελα να μνημονεύσω το μακαριστό γέροντα μου μητροπολίτη Πειραιώς και Σαλαμίνος κυρό Γερόντιο. Τον άνθρωπο που με δίδαξε τα νάματα της Ορθοδοξίας και μου έμαθε πως για τον ποιμένα υπάρχει ένας και μόνο σκοπός. Το ποίμνιο του.

 

Πραγματικά θα ήθελα πάρα πολύ να ήταν ανάμεσα μας σε αυτή την υπέρτατη δι εμέ στιγμή. Είμαι σίγουρος όμως πως το πνεύμα του ευφραίνεται τώρα, εις τας ουρανίους μονάς όπου βρίσκεται. Θεωρώντας πως το καλύτερο μνημόσυνο που θα μπορούσα να του κάνω είναι η τήρηση των διδαχών του. Θα ήθελα να του υποσχεθώ κατ αυτή τη φρικτή στιγμή πως η συνέχιση του έργου και η υλοποίηση των οραματισμών του θα είναι ο πρωταρχικός σκοπός μου. Γιατί πάνω απ’ όλα δεν μπορώ να ξεχάσω πως ως πνευματικός μου πατήρ με έκανε να νιώσω γνήσιο πνευματικό αυτού τέκνο.

Οι κατά σάρκαν γονείς μου. Αυτοί οι δύο ευλαβείς άνθρωποι μου συμπαραστάθηκαν και με βοήθησαν να σηκώσω το βαρύ φορτίο του κληρικού. Μόνο λόγια αγάπης και ευχαριστίες από τα βάθη της καρδιάς μου θα μπορούσα να ανταποδώσω στον πατέρα μου Δημήτριο και τη μητέρα μου Δήμητρα για όλες εκείνες τις στιγμές που στάθηκαν δίπλα μου, μαζί με τους αδελφούς και την αδελφή μου που στάθηκαν πάντοτε στο πλευρό μου.

Όμως η δική μου οικογένεια σήμερα, είναι ο λαός του Θεού. Ο Ιερός Κλήρος και το ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και Σαλαμίνος. Αυτοί οι αγνοί και αγαθοί άνθρωποι με βαθιά προσήλωση στην παράδοση και τις προσταγές τις πίστεως. Άνθρωποι που η αγάπη και η ζεστασιά τους, προκαλούν τον ποιμενάρχη τους να δώσει για τη σωτηρία τους την ίδια του την ψυχή. Έτσι όπως ακριβώς απλόχερα τους την πρόσφερε ο μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς και Σαλαμίνος κυρός Γερόντιος.

Ιστάμενος έμπροσθεν του Ιερού Θυσιαστηρίου του πάνσεπτου Καθεδρικού Ναού της Θεομήτορος, αναρωτιέμαι “Tί ανταποδώσω τώ Kυρίω περί πάντων ών ανταπέδωκέ μοι;”. Η απάντηση όμως έρχεται ευθύς αμέσως…
Ανταποδίδω το Κυρίω μου δόξα και τιμή. Ψυχή και σώμα για το καλό της Εκλησίας και του ποιμνίου.

Αμην