Στην Ιερά Μονή Αγίου Μηνά Κερατσινίου Αμφιάλης μετέβη ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Γερόντιος, ανήμερα της εορτής του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου, όπου πανηγύριζε το ομώνυμο Ιερό Παρεκκλήσιο εντός της Ιεράς Μονής.

Αφ’ εσπέρας τελέστηκε με εκκλησιαστική λαμπρότητα Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεπτού Ποιμενάρχου μας κ. Γεροντίου, πλαισιωμένου υπό ιερέων και πλήθους πιστών που προσήλθαν ευλαβικά να τιμήσουν τον Άγιο.

Την κυριώνυμο ημέρα τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας με συλλειτουργούς τον εφημέριο της Ιεράς Μονής, Αρχιμανδρίτη π. Στέφανο, τον Ιερομόναχο π. Χρυσόστομο και τον Διάκονο π. Μιχαήλ.

Στην εμπνευσμένη ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον βίο του Αγίου Αρτεμίου, προβάλλοντας το παράδειγμά του ως τύπο χριστιανικής ανδρείας και ομολογίας πίστεως, και συνδέοντας τον μαρτυρικό του αγώνα με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών.

Όως τόνισε ο Σεβασμιώτατος, η ευαγγελική αυτή περικοπή μάς μεταφέρει στη χώρα των Γαδαρηνών, εκεί όπου ο Χριστός συναντά έναν άνθρωπο πληγωμένο, δαιμονισμένο, ο οποίος ζούσε στα μνήματα, μακριά από την κοινωνία και το φως. Είναι η εικόνα του ανθρώπου χωρίς Θεό, του ανθρώπου που έχασε την ειρήνη και την ελευθερία του και έγινε δέσμιος των παθών και των σκοτεινών δυνάμεων.

Ο δαιμονισμένος των Γαδαρηνών είναι ο καθένας μας, όταν αφήνουμε το κακό να φωλιάσει στην καρδιά μας. Ο άνθρωπος αυτός ζει μέσα στους τάφους – σύμβολο της πνευματικής νεκρότητας – και κανένα ανθρώπινο δεσμό δεν μπορεί να τον συγκρατήσει, γιατί μόνο ο Θεός έχει τη δύναμη να λύσει τα δεσμά της αμαρτίας.

Όταν αντικρίζει τον Ιησού, φωνάζει με τρόμο· «Τί εμοί και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου;» Είναι η κραυγή της σκοτεινής δυνάμεως που δεν αντέχει την παρουσία του Φωτός. Ο διάβολος γνωρίζει ποιος είναι ο Χριστός, αλλά δεν Τον αγαπά· έτσι κι ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει τον Θεό, χωρίς όμως να έχει κοινωνία μαζί Του, χωρίς να έχει μετάνοια και σχέση καρδιακής αγάπης.

Ο Κύριος όμως δεν ήλθε για να καταδικάσει, αλλά για να ελευθερώσει. Με έναν μόνο λόγο Του επιτιμά το πνεύμα το ακάθαρτο και το διώχνει. Ο πρώην δαιμονισμένος πλέον κάθεται «παρά τους πόδας του Ιησού, ιματισμένος και σωφρονών». Από την αταξία περνά στην ειρήνη, από το σκοτάδι στο φως, από τη δαιμονική δέσμευση στην ελευθερία της χάριτος.

Η θεραπεία αυτή, είπε ο Σεβασμιώτατος, είναι εικόνα της σωτηρίας κάθε ανθρώπου· διότι ο Χριστός δεν θεραπεύει μόνο το σώμα, αλλά ανακαινίζει την ψυχή και επαναφέρει τον άνθρωπο στην κοινωνία με τον Θεό, στην αληθινή του υπόσταση ως πρόσωπο ελεύθερο και φωτισμένο.

Παρά ταύτα, οι κάτοικοι της χώρας των Γαδαρηνών διώχνουν τον Χριστό. Προτιμούν την ασφάλεια της πλάνης από τη μεταμόρφωση της αλήθειας. Ο Κύριος δεν επιβάλλεται· σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου και αποχωρεί σιωπηλά, αφήνοντας πίσω Του τον θεραπευμένο ως ζωντανή μαρτυρία της θείας Του δύναμης.

Δυστυχώς, και σήμερα ο κόσμος μας μοιάζει με τη χώρα των Γαδαρηνών· πλημμυρισμένος από θόρυβο, σύγχυση και πνευματική αποξένωση. Κι όμως, ο Χριστός συνεχίζει να πλησιάζει διακριτικά, έτοιμος να λύσει τα δεσμά της αμαρτίας και να χαρίσει ειρήνη σε κάθε καρδιά που θα Τον δεχθεί.

Κλείνοντας, ο Σεπτός Ποιμενάρχης ευχήθηκε στην εορτάζουσα μοναχή της Ιεράς Μονής, Ματρώνα Μοναχή, να αντλεί πάντοτε πνευματικούς καρπούς από την προστάτιδα  Αγία της και να πορεύεται στον δρόμο της αρετής και της Βασιλείας των Ουρανών.