Στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων  Αιγίνης  ιερούργησε ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Γερόντιος την  Α΄Κυριακή του Λουκά με συλλειτουργό τον εφημέριο της νήσου π. Γεώργιο Κανέτη.

Στην εμπνευσμένη ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: Σήμερα η Εκκλησία μας αρχίζει τη σειρά των ευαγγελικών αναγνωσμάτων από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Και η πρώτη αυτή Κυριακή μάς φέρνει μπροστά σε μια σκηνή γεμάτη θεολογικό βάθος και ανθρώπινη συγκίνηση

Ο Κύριος στέκεται στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ, ένα απλό ψάρεμα μετατρέπεται σε ιερό γεγονός· η καθημερινή εργασία γίνεται τόπος θαύματος και πρόσκλησης.

Ο Πέτρος και οι σύντροφοί του είχαν αγωνιστεί όλη τη νύχτα και δεν είχαν πιάσει τίποτα. Κουρασμένοι, απογοητευμένοι, ετοιμάζονταν να καθαρίσουν τα δίχτυα τους. Τότε ο Χριστός τούς λέει:

«Προχώρα στα βαθιά και ρίξε τα δίχτυα σου».

Ανθρώπινα, η εντολή αυτή έμοιαζε παράλογη· ήταν μέρα, και όλοι ήξεραν πως τα ψάρια δεν πιάνονται έτσι. Κι όμως, ο Πέτρος απαντά με μια φράση που αποκαλύπτει όλη τη δύναμη της πίστης: «Επί τω ρήματί σου, Κύριε, χαλάσω το δίκτυον». Που σημαίνει:«Αν και δεν το καταλαβαίνω, θα υπακούσω, γιατί Εσύ το λες».

Και τότε συμβαίνει το θαύμα· τα δίχτυα γεμίζουν τόσο πολύ που σχίζονται, και οι ψαράδες μένουν έκπληκτοι. Ο Πέτρος πέφτει στα γόνατα και λέει:

«Κύριε, φύγε από μένα, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Εκείνη τη στιγμή ο Χριστός δεν τον απορρίπτει, αλλά τον καλεί: «Μη φοβάσαι· από τώρα θα είσαι ψαράς ανθρώπων». Μέσα από αυτό  το διάλογο  ο Χριστός μας διδάσκει κάτι σπουδαίο:

Η χάρη του Θεού δεν ενεργεί στους δυνατούς, αλλά στους υπάκουους. Δεν ζητά τέλεια γνώση, αλλά εμπιστοσύνη. Ο Πέτρος δεν έκανε το θαύμα· απλώς εμπιστεύτηκε. Και αυτή η εμπιστοσύνη άνοιξε τον δρόμο για να γίνει μαθητής του Χριστού.

Πόσες φορές κι εμείς νιώθουμε πως οι κόποι μας πάνε χαμένοι, πως τα «δίχτυα» της ζωής μας είναι άδεια. Ο Χριστός τότε μας λέει: «Προχώρα στα βαθιά· μην μείνεις στην επιφάνεια». Δηλαδή, μην μένεις στα ανθρώπινα μέτρα, προχώρησε βαθύτερα στην πίστη, στην προσευχή, στη μετάνοια. Εκεί, στα «βαθιά» της καρδιάς, εκεί βρίσκεται η συνάντηση με τον Θεό.

Ο Πέτρος άφησε τα πάντα και ακολούθησε τον Χριστό. Κι αυτό είναι το κάλεσμα και για εμάς. Όχι να αφήσουμε απαραίτητα το επάγγελμα ή το σπίτι μας, αλλά να αφήσουμε ό,τι μας κρατά δεμένους: την αμαρτία, τον φόβο, την απιστία, την υπερηφάνεια. Μόνο έτσι μπορούμε να Τον ακολουθήσουμε ελεύθερα και να γίνουμε κι εμείς «ψαράδες ανθρώπων», δηλαδή άνθρωποι που με τον λόγο, το παράδειγμα και την αγάπη τους οδηγούν άλλους στον Χριστό.