Με αισθήματα βαθυτάτης ευγνωμοσύνης προς τον Τριαδικό Θεό και με την πρέπουσα εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια, εορτάσθηκε η ιερά μνήμη του Μπροστάρη της μαρτυρικής μας Εκκλησίας, του Αγίου Χρυσοστόμου του νέου Ομολογητού εκ Φλωρίνης, κάτωθεν του περικαλλούς Ιερού Ναού Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο Κερατσίνι.

Την παραμονή της εορτής τελέστηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Φωτίου, συγχοροστατούντος του Σεπτού Ποιμενάρχου μας κ. Γεροντίου και πλειάδος ιερέων της τοπικής Εκκλησίας. Στο τέλος της ιεράς ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος εκφώνησε από καρδίας πανηγυρικό λόγο, σκιαγραφώντας το αγιασμένο προφίλ του Ομολογητού Ιεράρχου και αναφερόμενος σε καθοριστικές στιγμές του βίου του, που σφράγισαν την ουράνια πορεία του.

Ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Γερόντιος, με πατρικούς λόγους, ευχαρίστησε θερμά τον φιλάδελφο Αρχιερέα, τους Ιερείς  και τους πιστούς που μετείχαν στην εορτή, υπογραμμίζοντας ότι η ομολογιακή στάση του Αγίου Χρυσοστόμου απέναντι στον Οικουμενισμό πρέπει να αποτελεί φωτεινό φάρο και οδηγό ζωής για κάθε σύγχρονο πιστό, ώστε να διάγουμε ομολογιακά και αγωνιστικά τον βίο μας.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Γεροντίου, συλλειτουργούντος του Σεβασμιωτάτου Δημητριάδος κ. Φωτίου και των κληρικών της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως. Στην προσλαλιά του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ανέδειξε τους «Φωτεινούς Αστέρες» της Εκκλησίας, τους μάρτυρες και ομολογητές, που άφησαν τα πάντα και παρέδωσαν την ύπαρξή τους ολοκληρωτικά στον Δημιουργό.

Ανάμεσα σε αυτούς και ο Άγιος Χρυσόστομος, ο οποίος σήκωσε το βαρύ φορτίο της Εκκλησίας για να την προφυλάξει από τον Οικουμενισμό, με ανείπωτες θυσίες, πικρές εξορίες και φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε χάριν της Ορθοδόξου Πίστεως. Δεν δείλιασε εμπρός στην προδοσία οικείων ούτε στην καταδίκη, αλλά στερεώθηκε «ἐπὶ τὴν πέτραν τῆς πίστεως» για να μη λησμονηθεί και προδοθεί τίποτε από τα ιερά και τα όσια που παραλάβαμε από τους Πατέρες.

Ακόμη και στην εξορία, το φως του γινόταν κήρυγμα και στήριγμα για τον λαό του Θεού. Αυτόν τον Άγιο τιμούμε σήμερα· κι έχουμε μεγάλη ευθύνη, διότι εκείνος, γυμνός από τα πάντα, κράτησε ψηλά το λάβαρο της Ορθοδοξίας.

Κι εμείς, αδελφοί, οφείλουμε να αναλογισθούμε: κρατούμε άραγε σήμερα την Ομολογία της Πίστεως; Απαντούμε με έργα στον Άγιο ότι συνεχίζουμε τον αγώνα του; Ή μήπως συχνά καταντούμε να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά σε κάθε αποδόμηση της Ορθοδόξου διδασκαλίας, αρκούμενοι σε άναρθρες κραυγές πίσω από οθόνες και πληκτρολόγια;

Ας σταθούμε με επίγνωση ενώπιον της Ιεράς του Μνήμης και ας ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας: να συνεχίσουμε τον ιερό αγώνα, να κρατήσουμε αλώβητη την Παράδοση και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Αγίου Χρυσοστόμου του νέου Ομολογητού, ώστε «ὁ  στέφανος τῆς δικαιοσύνης» να μας δοθεί από τον Κύριον.