Στον  Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πειραιώς,  ιερούργησε την Δ` Κυριακή του  Λουκά  ο Σεπτός μας κ. Γερόντιος.

Στην  εμπνευσμένη ομιλία του μεταξύ άλλων είπε: Στη  σημερινή ευαγγελική περικοπή  Ο Κύριος μας παίρνει εικόνες από την γεωργική ζωή  και μάς παρουσιάζει τον Χριστό ως σπορέα.  Εκείνον που εξέρχεται να σπείρει τον σπόρο του λόγου Του στις καρδιές των ανθρώπων.

Η γη είναι η ψυχή μας· και η ποιότητα της γης το βάθος, η υγρασία, η προετοιμασία  καθορίζει αν ο σπόρος θα ριζώσει ή θα χαθεί.

Ο Κύριος μιλά για τέσσερα είδη εδάφους:

Το δρόμο, όπου ο σπόρος αρπάζεται από τα πουλιά — οι άνθρωποι που ακούνε, αλλά δεν αφήνουν τον λόγο να μπει μέσα τους.

Το πετρώδες έδαφος, όπου η πίστη φυτρώνει αλλά γρήγορα μαραίνεται, γιατί δεν έχει ρίζες.

Τα αγκάθια, που πνίγουν τον σπόρο  οι μέριμνες, τα πάθη, οι απολαύσεις του κόσμου.

Και τέλος, τη γη την καλή, όπου ο λόγος καρποφορεί «ἐν υπομονή» και φέρνει «καρπό εκατονταπλασίονα».

Ο Χριστός μάς καλεί σήμερα να κοιτάξουμε τι γη είναι η καρδιά μας.

Δε φταίει ο σπόρος,  ο λόγος του Θεού είναι πάντοτε ζωντανός και δυνατός.

Το ζήτημα είναι αν μέσα μας υπάρχει χώρος, σιωπή, ταπείνωση, πίστη·

αν η καρδιά μας έχει σκαφτεί με μετάνοια, για να υποδεχθεί τον Θεό.

Κάθε Θεία Λειτουργία, κάθε ανάγνωση του Ευαγγελίου, κάθε προσευχή είναι μια νέα σπορά. Ο Κύριος δεν κουράζεται να σπέρνει  κι ας πέφτει πολλές φορές ο σπόρος σε πέτρες ή αγκάθια.

Γιατί ελπίζει, περιμένει, αγαπά  και γνωρίζει ότι κάποτε η γη θα γίνει γόνιμη.

Ας Τον παρακαλέσουμε, λοιπόν, να κάνει και την καρδιά μας γη αγαθή και καρποφόρο, ώστε ο λόγος Του να ριζώσει μέσα μας και να φέρει καρπούς πίστεως, ελπίδος και αγάπης.