Στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνης  Καλλιπόλεως  Πειραιώς Ιερούργησε ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Γερόντιος  την  Θ’ Κυριακή  Λουκά,  με συλλειτουργό τον εφημέριο του Ι. Ναού Ιερομόναχο π. Συμεών.

Στην προσλαλιά του ο Σεβασμιώτατος είπε: Σήμερα η Εκκλησία μάς καλεί να σταθούμε μπροστά σε μια παραβολή που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου.

Ο Χριστός παρουσιάζει μπροστά μας έναν άνθρωπο επιτυχημένο στα μάτια του κόσμου, αλλά τραγικά φτωχό στα μάτια του Θεού. Και η μεγάλη του τραγωδία δεν είναι ο πλούτος του· είναι η λογική της αυτάρκειας, η πλάνη ότι μπορεί να σταθεί μόνος του, χωρίς τον Δημιουργό.

Ο πλούσιος της παραβολής δεν κάνει κάτι εγκληματικό. Δεν κλέβει, δεν αδικεί. Το λάθος του είναι πιο λεπτό και πιο επικίνδυνο,  νομίζει ότι η ζωή του εξαρτάται αποκλειστικά από τα έργα του, από τη δύναμή του, από τη δυνατότητά του να συσσωρεύει. «Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά… αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου»

Εδώ βρίσκεται το κέντρο της πνευματικής πτώσης. Ο άνθρωπος απευθύνεται στην ψυχή του σαν να ήταν σώμα. Την ταυτίζει με υλικά αγαθά. Αυτό είναι η μεγάλη ασθένεια της εποχής μας, να νομίζει κανείς ότι η ψυχή χορταίνει με ύλη, με χρήματα, με άνεση, με καλοπέραση.

Η ψυχή δεν χορταίνει με ψωμί,  χορταίνει με νόημα, με αγάπη, με κοινωνία, με Θεό.

Αν δεν δώσουμε στην ψυχή μας ό,τι είναι πνευματικό, θα παραμένει πεινασμένη, όσο κι αν γεμίσουμε τις εξωτερικές μας αποθήκες.

Ο άφρων πλούσιος δεν ήταν προετοιμασμένος για την αιωνιότητα, γιατί ποτέ δεν άνοιξε την καρδιά του στο φως της χάριτος. Ζούμε σε μια εποχή που λατρεύει την παραγωγικότητα, τη συσσώρευση, την επιτυχία.

Και πολλές φορές η μέριμνα γίνεται ένα κουκούλι που πνίγει την ψυχή.

Η παραβολή δεν μας καλεί να απορρίψουμε την εργασία ή να περιφρονήσουμε τα αγαθά.

Μας καλεί να τα ιεραρχήσουμε σωστά. Να βάλουμε τον Θεό πρώτο, την αγάπη δεύτερη, τον συνάνθρωπο τρίτο και τα υλικά στο τέλος.

Ο Χριστός δεν καταδικάζει τον πλούτο, καταδικάζει το να μένει ο πλούτος μόνος, αχρησιμοποίητος, άκαρπος, χωρίς  φιλανθρωπία, χωρίς ευαγγελική διάθεση.