ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Εν μέσω δοκιμασιών και θλίψεων έρχεται η Μητέρα Εκκλησία να τονώσει τα παιδιά της και να τους δώσει την παρηγοριά εκείνη που πηγάζει από την πηγή της ζωής που δεν είναι άλλος από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστόν. Κατά την δημόσια επίγεια διδασκαλία του ο Αρχηγός και τελειωτής της πίστεως μας τόνισε: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.» Ιωάν. ιστ΄33

Πράγματι αν κάποιος που ζει εις τον μάταιο αυτό κόσμο και φέρει την φθαρτή και ανθρώπινη σάρκα πονάει πολύ, έχουμε αναλογιστεί πόσο οδυνηρή ήταν η επί γης παρουσία του Yιού της Παρθένου; Ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άφθαρτος υιοθέτησε την φθαρτή ανθρώπινη φύση. Γεμάτος ταπείνωση και αγάπη κατέβηκε από τον ουράνιο θρόνο του μέχρι την δική μας εσχατιά προκειμένου να προσφέρει ξανά στο ανθρώπινο γένος το αρχαίο κάλος. H ζωή του Θεανθρώπου, από την ημέρα που γεννήθηκε ως άνθρωπος στον κόσμο τούτο, μέχρι τη στιγμή που άφησε τον μάταιο και αφιλόξενο κόσμο επάνω στο Σταυρό, ήταν ζυμωμένη με δάκρυ, πόνο και θλίψη.

Όταν ήρθε στην αφιλόξενη γη δεν υπήρχε ούτε τόπος για να γεννηθεί. Γεννήθηκε από την Παρθένον Μαρία σ’ ένα βρωμερό και ακάθαρτο σπήλαιο κατατρεγμένος και κυνηγημένος. Νήπιο τον κατεδίωξε ο Ηρώδης και έφυγε ως ξένος στην Αίγυπτο. Έζησε ως ο πτωχότερος των ανθρώπων. Περιφρονήθηκε από τις ανώτερες τάξεις της κοινωνίας. Αμφισβητήθηκε από τους διδασκάλους του νόμου αυτός που είναι ο ίδιος νομοθέτης.

Έτσι λοιπόν ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε Εκείνος, ο σημερινός Ορθόδοξος Χριστιανός δοκιμάζεται, θλίβεται καθημερινώς βλέποντας μπροστά του την ενσάρκωση όλων των προφητειών δια των οποίων οι Άγιοι, (Ιωάννης ο Θεολόγος Κοσμάς ο Αιτωλός κ.α) μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

Πράγματι σήμερα σε μια κοινωνία φαινομενικά ελεύθερη, που θα περίμενε κάποιος αυτή η Αγία Ορθόδοξη πίστη μας να ανθίζει και να λάμπει, παρατηρούμε με μεγάλη θλίψη μέρα με την ημέρα να ισοπεδώνονται τα πάντα. Ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης στο πέρασμα του δεν αφήνει τίποτα όρθιο.

Ισοπεδώνει συνειδήσεις, ηθικές αξίες, ιδανικά, παραδόσεις, οικογένεια, διδασκαλία και έχει στόχο την άλωση της εκκλησίας που Ίδρυσε ο Σωτήρας του κόσμου την ημέρα της Πεντηκοστής και την πότισε με το τίμιο αίμα του. Και όλα αυτά διότι η εκκλησία ποτισμένη με το αίμα των Αγίων είναι θύρα παραδείσου και οδηγεί το πλήρωμα της απλανώς και ασφαλώς στην βασιλεία των ουρανών

Έτσι και εμείς σήμερα «εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης» Φιλιπ. Β΄15, καλούμαστε να δώσουμε δυναμικό παρών στις επάλξεις της εκκλησίας μας. Οφείλουμε να θερμάνουμε την πίστη μας ώστε να απαλλαχτούμε από την πνευματική μιζέρια και την δαιμονική οκνηρία που μας έδεσε ο αντίδικος της σωτηρίας μας. Καθήκον μας είναι να αγωνιστούμε πνευματικά, για να γευθούμε τους καρπούς του Παναγίου Πνεύματος που δεν είναι άλλοι από την « αγάπη, την χαρά , την ειρήνη, την μακροθυμία, την χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πίστη, την πραότητα και την εγκράτεια.» Γαλ. Ε΄22. Ασφαλώς τότε θα λάβουμε την χαρά και την ευλογία του Κυρίου μας και ταυτόχρονα θα κατανοήσουμε ότι αυτός ο αφιλόξενος και υπερφίαλος κόσμος απαρτίζεται από αλαζόνες ανθρώπους που το κύριο μέλημα τους είναι η κατάκτηση των επιγείων αγαθών και της μάταιης δόξας.

Δια του λόγου το αληθές, στην μανία τους για να επιτύχουν τους εωσφορικούς στόχους τους δεν διστάζουν να δηλώσουν ότι ακόμα και με το διάβολο θα συνεργαστούν για να κατακτήσουν μία θέση στην εξουσία.

Αγαπητοί Πατέρες, ευλογημένοι Χριστιανοί.
Μην θλίβεσθε, δεν είμαστε μόνοι μας, η χάρις του Κυρίου μας ευλογεί, η σκέπη της Θεοτόκου μας σκεπάζει και οι πρεσβείες των Αγίων μας φυλάσσουν. Από την ευλογημένη ώρα της βαπτίσεώς μας οφείλουμε να κρατήσουμε ως λαμπάδα άσβεστη την αληθινή πίστη των πατέρων μας.

Σήμερα υπό το κράτος του αντίχριστου δοκιμαζόμαστε με κατατρεγμούς και συκοφαντίες γιατί σεβόμαστε και κρατούμε τις παραδόσεις των πατέρων μας και δεν παραδίδουμε τα όπλα στους καινοτόμους που θέλουν να αναδείξουν τους εαυτούς τους ως νεορθόδοξους και το μόνο που κατάφεραν είναι να γίνουν πρεσβευτές της παναίρεσης του οικουμενισμού.

Mόνον όσοι «ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι…ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. » Εβρ. ια’ 33, όπως εμείς οι γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε πείρα, είμαστε σε θέση να ανταπεξέλθουμε στα επερχόμενα δεινά και να φανούμε αντάξιοι απόγονοι των αοιδίμων προμάχων της Πίστεώς μας.

Συσπειρωθείτε κάτω από τις πτέρυγες της Μητέρας Εκκλησίας, γίνετε κήρυκες του ομολογιακού της αγώνα δια του ενάρετου βίου σας. «Αδελφοί, γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε.» Α΄Κοριν. ιστ΄,13 και ατενίζοντες την εικόνα του Σωτήρος Χριστού ας αντλήσουμε υπομονή και δύναμη ώστε μέσα από τις θλίψεις και τις δοκιμασίες να καθαριστούμε και να γίνουμε λαμπεροί όπως ο χρυσός εν χωνευτηρίω Σοφ. Σολομ. γ΄6.

Διατελώ μετά πολλών εγκαρδίων, πατρικών ευχών
για ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Ο Ποιμενάρχης σας

Ο Πειραιώς και Σαλαμίνος Γερόντιος.