Δευτέρας. Στην προσλαλιά του   αναφέρθηκε στην εικόνα του Νυμφίου, λέγοντας, ο Χριστός παρουσιάζεται ως ο Νυμφίος της Εκκλησίας, της Νύμφης Του, με την οποία συνάπτει αιώνιο γάμο, μια ένωση αγάπης, σωτηρίας και αιωνιότητας.

Η φράση «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός» παραπέμπει στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα, όπου ο Νυμφίος έρχεται ξαφνικά και απροειδοποίητα, και μόνο οι πνευματικά έτοιμοι μπορούν να εισέλθουν στον γάμο — δηλαδή στη Βασιλεία του Θεού.

Η προτροπή είναι ξεκάθαρη: γρηγορείτε, να είμαστε πνευματικά άγρυπνοι. Ο ύπνος εδώ είναι σύμβολο της ραθυμίας, της αδιαφορίας, της αμαρτίας. Όποιος παραδοθεί σ’ αυτόν τον “ύπνο” κινδυνεύει να βρεθεί “ἔξω τῆς βασιλείας”.

Η ψυχή καλείται να ἀνάνηψῃ, να μετανοήσει και να ξυπνήσει από την πνευματική νάρκη, κράζοντας στον Άγιο Θεό και επικαλούμενη την μεσιτεία της Θεοτόκου.

Το «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται» δεν είναι απλώς υμνολογική φράση, αλλά προειδοποίηση και ελπίδα. Μας υπενθυμίζει ότι ο Χριστός έρχεται — είτε στο τέλος της ιστορίας είτε στο τέλος της προσωπικής μας ζωής. Μας καλεί να ζούμε εν μετανοία, σε εγρήγορση, με πίστη και αγάπη. Είναι μια πρόσκληση για προσωπική προετοιμασία, για ένωση με τον Χριστό, για συμμετοχή στον “ουράνιο γάμο”